یا من بلد نیستم یا انگار که «چیزی» گفتن از کمالش کم می کند.. کم نمی کند.. نمی تواند کم کند.. این درست تر است: نمی تواند کمالش را بیان کند. بعد مجبوریم کلماتی مانند «خیلی»، «بسیار» و غیره را دخیل کنیم تا شاید کمک دستی شوند.. که باعث تمسخرند.. پس تا آنجا که زور دارند بهتر است خودشان - تنهایی - تلاششان را بکنند:
-شاد شدم!
و البته این فقط یک جنبه داستان است.
salam neveshtehat ghashangan be manam sar bezan bye
سلام
وااااااااااای...میفهمم چی میگی...کارای سخت!
وبلاگت یک کلام متفاوته.
نظرتو ببینم راجع به پست جدیدم خوشحال میشم
سرافراز باشی
به جاهای خوبی رسیده ای. چشم اندازت هم خوب است!
به نظرم زیبا مینویسی و البته متفاوت. منتظر پستهای قشنگ بعدیت هستم.
امضا: ساغر
کامنت گذاشتن برای کسایی که به منظورات شخصی ـ چه استفهام به دیگرانی! چه تخلیه روانی:)ـ مینویسن خیلی جرات میخواد چون با یه برو بینیم بابا طرف میشه. ولی من جرات کردم:)